درویش در گزارش حیوان خانگی:
ترجیح تاسیسات نفتی به هورالعظیم، سدهاتاب آوری خوزستان راكاهش دادند
به گزارش حیوان خانگی عضو هیئت علمی مؤسسه تحقیقات جنگل هاومراتع اظهار داشت: سیل ها می توانستند نعمت باشند وهزاران سال حاصلخیزی جلگه خوزستان را تامین كرده اند اما با سدسازی ها الان باید منتظر ریزگرد ناشی از سیل ها باشیم.
محمد درویش، عضو هیئت علمی مؤسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع، در گفتگو با خبرنگار مهر درباره مفید یا مضر بودن سیلاب های اخیر برای كشاورزی اظهار داشت: در واقع سیل ها یكی از علل حاصلخیز بودن جلگه خوزستان در طول هزاران سال قبل بوده اند. اگر این سیل ها نمی آمدند و این آبرفت های شكلاتی جاری نمی شدند ما هیچگاه دشت های حاصلخیزی در سیستان، خوزستان، میناب و برفاب نداشتیم.درویش تاكید كرد: سیل ها همیشه نعمت بوده اند منتها ما به سبب ساخت و سازهای بی رویه ای كه در حریم سیلابی رودخانه ها انجام دادیم، آنها را تبدیل به نقمت كردیم و خسارت های سنگین به این علت به وجود آمده است. سیل ها مواد حاصلخیز زیادی را با خود همراه دارند و این می تواند به حاصلخیزی خاك كمك نماید و در واقع سیل ها، نمك شویی می كنند و میزان نمك و املاح را از سطح مزارع می شویند و می برند.وی افزود: به صورت كلی سیل ها مفید هستند. امكان دارد در كوتاه مدت خسارتی به محصولات كشاورزی و باغی بزنند اما در بین مدت و بلند مدت این خسارت جبران می شود و عملكرد سیل ها برای تاب آوری سرزمین و افزایش آبخیزداری بسیار مثبت است.عضو هیئت علمی مؤسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع خاطرنشان كرد: مشكل این است كه اگر حقابه تالاب ها حذف شود و تالاب خشك شود، آن گل و لایی كه با سیل ها آمده بود، تبدیل به ریزگردهای زیادی می شوند و ازاین رو ما باید تلاش نماییم از این فرصت استفاده نماییم.درویش خاطرنشان كرد: حقابه تالاب های خوزستان مقدم بر حقابه كشاورزی و صنعت و پس از حقابه شرب تخصیص داده شود و این قانون است. اما در عمل اول شرب، بعد كشاورزی، بعد صنعت و اگر چیزی ماند برای محیط زیست در نظر می گیرند. الان در زاینده رود اول حقابه كشاورزی را می دهند و می گویند اگر چیزی ماند به گاوخونی می دهند كه عملاً چیزی هم برای گاوخونی نمی رسد. یك خلاف بزرگ كه اتفاق می افتد.وی در پاسخ به مدافعان سدسازی كه می گویند اگر سدها نبود سیل خوزستان را غرق می كرد هم اظهار داشت: می توانیم به چهره خوزستان نگاه نماییم. در خوزستان كهن سازه هایی دیده می شود مثل سازه های آبی شوشتر كه دو هزار سال قدمت دارند. یا سازه های چغازنبیل كه بیشتر از سه هزار سال قدمت دارد. آیا اگر قرار بود با هر سیل صدساله خوزستان به زیر آب برود، این سازه ها باقی می ماندند؟ قدمت سدها در خوزستان ۵۰ سال است. طبیعی است كه این ادعای گزاف و بی اساسی است.عضو هیئت علمی مؤسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع توضیح داد: اتفاقی كه در این ۵۰ سال افتاده این است كه ما به مدد سدهایی كه ساختیم پیكربندی جلگه خوزستان را تغییر دادیم. حریم رودخانه ها را تنگ كردیم و به این دلیل در یك منطقه الان با دبی ۴۰۰ مترمكعب بر ثانیه خانه ها به زیر آب می رود، در حالیكه پیش از راه اندازی سد كرخه این منطقه می توانست هزار مترمكعب در ثانیه را تحمل كند. اینها دستكاری هایی بود كه ما كردیم و سبب شد خوزستان در واقع به این شدت صدمه ببیند.درویش خاطرنشان كرد: ما با یك سیل استثنایی روبرو بودیم و در واقع این سیل می توانست یك خطر جدی را برای همیشه از شر مردم خوزستان دور كند. سیلی كه صورت گرفت نشان داد كه چقدر ما در حق تالاب هورالعظیم جفا كردیم و در واقع این سیل بود كه نشان داد صنعت نفت به نحوی سازه های خویش را طراحی نموده كه فكر می كرده هیچگاه در این منطقه آبی جاری نخواهد شد.وی خاطرنشان كرد: متأسفانه به جای اینكه ما از این فرصت استفاده نماییم و تمام قلمرو هورالعظیم را در بخش ایرانی سیراب نماییم همه تلاشمان را كردیم آب به مخازن سوم، چهارم و پنجم نفوذ نكند و تلاش شد مقداری كه نفوذ كرد ارتفاع آب زیر یك متر باشد تا به تأسیسات نفتی صدمه ای وارد نشود. این سبب می شود كه این آب به سرعت خشك شود و باردیگر گل و لای و ریزگردهای بیشتری را به ارمغان بیاورد.عضو هیئت علمی مؤسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع تاكید كرد: در واقع ما خوزستان را فضای میادین نفتی می نماییم و فعالان محیط زیست هم اصولاً با میادین نفتی مشكلی ندارند ولی سوال آنها این است كه چرا این توسعه میادین نفتی را طوری طراحی نكردید كه بتواند در محیط های آبی هم اتفاق بیفتد؟ مگر ما در خلیج فارس در اعماق زیاد حفاری نمی كنیم؟ به راحتی می توانستیم این كار را اینجا هم با هزینه خیلی خیلی كمتر بكنیم. چرا نكردیم؟ چون محیط زیست برای ما مهم نبود.درویش در پاسخ به اینكه سازمان محیط زیست چگونه بر این مورد نظارت داشت اظهار داشت: سازمان محیط زیست واقعاً سازمانی نیست كه بتواند از این منافع دفاع كند. اگر می توانست دفاع كند و فریادش بلند بود حداقل باید برای مهمترین تالاب كشور یعنی هورالعظیم تلاش می كرد. به شكلی باورنكردنی هیچ تلاشی برای ثبت این تالاب در كنوانسیون جهانی رامسر هم نشده است. تا زمانی كه عراقی ها چند سال پیش اقدام نكرده بودند، ایران اصلاً قصد چنین كاری را هم نداشت چونكه می خواستند تالاب را از نقشه ایران حذف نمایند و اگر این ریزگردهای شدید اتفاق نمی افتاد تاكنون این كار را عملاً كرده بودند.درویش اظهار داشت: مطالبه جدی فعالان محیط زیست در استان خوزستان باید این باشد كه تمام این جاده ها و دایك هایی كه محیط طبیعی تالاب را چند قسمت كرده، برداشته شود. حفاری های نفتی در محیط های آبی تعریف شود. با دولت عراق صحبت شود و دایك های مرزی برداشته شود. گسست اكولوژیكی تالاب از بین برود تا بتواند مجدداً خودپالایی و تاب آوری خویش را به دست آورد تا تبدیل به جایی شود كه بشود روی درآمد صیادی، گردشگری، پرنده نگری و كنترل ریزگردهای آن حساب كرد.وی تاكید كرد: هورالعظیم اگر پر از آب باشد، می تواند یك پهنه یك میلیون هكتاری را متأثر كند، همینطور تفاوت دمای شب و روز را در خوزستان كم كند كه این فرصتی استثنایی است كه باید فعالان محیط زیست از آن آگاه باشند و استفاده كنند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب